De comeback van Massimo Bruno: fysiek is het sleutelwoord

Massimo Bruno vertrok bij Anderlecht in 2014, klaar om als 20-jarige de wereld te veroveren. Hij had er een boerenjaar bij paars-wit opzitten met 16 goals en 9 assists. Via Salzburg zou hij doorgroeien naar RB Leipzig. Maar het liep anders. Ook zijn terugkeer naar Anderlecht werd eerst geen succes.

Bruno kreeg onder René Weiler wel heel wat minuten, maar meestal als linkervleugelaanvaller. Een positie die hem eigenlijk helemaal vreemd is en waar hij tegen zijn voet speelt. In de play-offs daalde zijn minutenaantal drastisch en daarmee gepaard gaand ook zijn fysiek.

En dat is net waar Bruno het altijd van gehad heeft. Zijn ijzersterke fysiek liet hem toe om op het einde van een wedstrijd nog het verschil te maken. Hetzelfde probleem kende hij bij Leipzig. Hij probeerde het er op te lossen door extra oefeningen in het krachthok te doen, maar daardoor verloor hij een deel van zijn snelheid.

Het te veel aan spiermassa is intussen opgelost en onder Hein Vanhaezebrouck lijkt de winger nu ook terug open te bloeien. Hij heeft intussen al de voorkeur gekregen op Alexandru Chipciu en moet enkel nog afrekenen met Dennis Appiah.

Hard werk

Die twee verdelen onder elkaar de wedstrijd, naargelang Vanhaezebrouck meer offensief of meer defensief voor de dag wil komen. Bruno heeft door de hardere trainingen onder Hein wel terug zijn loopvermogen teruggekregen, wat hem van pas komt in het systeem. Tijdens de interlandbreak maakte hij een enorme indruk op Vanhaezebrouck, wetende dat zijn moment zou komen bij hard werk.

Aangezien Gerkens rechts aanvallend zijn plaats heeft gevonden, zou Bruno zich best toeleggen op de plaats van rechtervleugelverdediger. Want een competitie met Appiah zou hij wel aan moeten kunnen.

Manuel Gonzalez