Spelersgroep én Olivier Renard mogen ook in eigen boezem kijken: onevenwichtig en een schrijnend gebrek aan maturiteit

Anderlecht heeft afscheid genomen van coach David Hubert na de tegenvallende resultaten, maar ook een verschil in visie met het bestuur. Die vonden - net als bij Vincent Kompany - dat er meer te halen was uit deze spelersgroep. Maar is dat echt zo?

Renard versterkte de verdediging deze winter, maar vooraan werd het minder. Dolberg viel uit, Huerta moet zich nog aanpassen en Hazard is nog niet top. Tegelijkertijd verzwakte het elftal offensief door het vertrek van Francis Amuzu en Anders Dreyer, waardoor Hubert niet over voldoende wapens beschikte om succesvol te zijn.

Daarnaast miste de ploeg leiderschap op het veld. Met Jan Vertonghen vaak afwezig bleek alleen reservedoelman Colin Coosemans in staat om de groep scherp te houden. Jongens als Yari Verschaeren en Killian Sardella blijken dat niet in zich te hebben. En van de nieuwkomers was er ook niemand die echt opstond.

Naast sportieve problemen was er een fundamenteel verschil in visie tussen Hubert en de clubleiding. De trainer probeerde zijn aanpak te verdedigen, maar Renard en voorzitter Wouter Vandenhaute wilden snelle resultaten, zelfs als dat gepaard ging met harde beslissingen. Hubert geloofde in een proces op lange termijn, maar dat strookte niet met de eisen van de directie.

Hubert werd nog aangesteld door de vorige leiding en had daardoor mogelijk nooit het volledige vertrouwen van zijn nieuwe overste. Dit gaf zijn positie van bij het begin een wankele basis. Renard en Hubert waren koele minnaars van elkaar.

Woensdag werd Hubert op het matje geroepen door Renard en Vandenhaute. Op dat moment besefte hij dat zijn avontuur bij Anderlecht voorbij was. De club koos ervoor om een andere weg in te slaan en stelde Besnik Hasi aan als zijn opvolger.

Johan Walckiers