Hoe kon het onklopbare Club Brugge verliezen tegen een letterlijke amateurploeg?

Club Brugge leek quasi onklopbaar. De regerende landskampioen telt 22 op 24 in de Belgische competitie en kon zelfs gigant Dortmund het vuur aan de schenen leggen in de Champions League. Maar dan kwam de grootste klap van... Deinze.

Hoe is het voor de huidige beste club in het Belgische voetbal - samen met Genk - toch mogelijk om eruit te gaan tegen een letterlijke amateurploeg? 

De rotatieploeg mocht alvast geen excuus zijn. Zelfs de B-ploeg bevat grote namen die altijd over Deinze moeten kunnen gaan en dat gaf de trainer achteraf ook grif toe. "Maar er liepen twintig ego's over het veld die niet aan het teambelang dachten. Er was geen sweat, geen glory en veel ego's", zei Leko.

Inderdaad, ze liepen er allemaal een beetje bij alsof het ze vrij weinig kon schelen. Klaarblijkelijk met de gedachte 'nu laat de trainer me eens starten en dan is het hier op dat pleintje in Deinze'. Totaal geen samenhang of goesting zorgde ervoor dat Club nauwelijks een uitgespeelde kans bijeen kreeg. De opbouw verliep te traag, de vele individuele acties waren te geforceerd en voorspelbaar.

Dat was de helft van de verklaring, de andere was de piekfijne organisatie van Deinze. "We speelden de perfecte wedstrijd", zeiden doelpuntenmakers Tarfi en De Greef in koor én meer dan terecht. Bij de eerste echte kans sloop Vossen achter de verdediging, maar hij besloot op de doelman. Daarna gaf de verdediging praktisch niets meer weg tegen Vossen, Openda, Dennis en al dat andere aanvallende geweld.

"Positieve punten om mee te nemen? Ik heb absoluut niets positief gezien", reageerde Leko na de uitschakeling. Over de wedstrijd zelf klopt dat misschien, maar met zijn kalender hield hij wellicht geen rekening. Strijden op drie fronten is mooi, maar als je én in de Champions League speelt én vol voor de landstitel gaat, heb je dan echt bekervoetbal nodig?

Yannick Lambrecht