De magere jaren van Oranje zijn alweer achter de rug

Zeven vette jaren gevolgd door zeven magere jaren? In de Bijbel misschien wel, maar niet bij het Nederlands voetbalelftal. Tussen 1988 en 2012 moesten ze enkel het WK in 2002 aan zich voorbij laten gedaan en kenden ze enkele fantastische uitschieters.

24 vette jaren, gevolgd door vier magere. Daar kunnen we als Belgen de laatste 28 jaar alleen maar jaloers op zijn. In ’88 werd het EK gewonnen door Oranje en mits wat meer koelbloedigheid vanop de stip hadden er nog meer trofeeën ingezeten.

Er moest natuurlijk ooit een einde komen aan die hoogconjunctuur en dat gebeurde in 2012. Nederland werd op het EK in Polen en Oekraïne puntenloos naar huis gestuurd, al leek de crisis bezworen door een fantastisch WK in Brazilië.

Het was slechts een laatste stuiptrekking van de gouden generatie Van Persie – Robben – Sneijder want in 2016 en 2018 mochten de Nederlanders het EK en het WK op de beeldbuis bekijken. Het absolute dieptepunt: de vierde plek in de kwalificaties voor Euro 2016 na Tsjechië, IJsland en Turkije.

Tot zover de laagconjunctuur. Na het gemiste EK in 2018 deed er zich een nieuwe opportuniteit voor: de Nations League. Een nieuwe generatie stond op bij Oranje en kroonde zich tot groepswinnaar in de poule van Duitsland en wereldkampioen Frankrijk.

Als ze straks de finale tegen Portugal winnen hoeven ze zich met hun EK-ticket op zak al geen zorgen meer te maken tijdens de kwalificaties. Al is dat nu ook niet echt aan de orde in een groep met Duitsland, Noord-Ierland, Wit-Rusland en Estland waarin de beste twee naar Euro 2020 gaan.

De Nederlandse trein staat met andere woorden weer op de rails en in de nabije toekomst lijkt die moeilijk af te stoppen. Met jongens als De Ligt, De Jong en Van de Beek ligt er namelijk een basis waarop menig bondscoach nog enkele jaren kan voortbouwen. Voor 24 jaar? Dat valt nog te bezien.

Hannes Van Gael