De jeugdjaren van Jérémy Doku: "Razend was hij toen hij niet mocht mee voetballen met zijn broer"

Jérémy Doku is al jaren één van de grootste talenten van Europa. Sinds zijn 14de circuleerde zijn naam al bij de grootste clubs ter wereld. De pijlsnelle aanvaller was dan ook gemaakt om te voetballen. Dat bleek al snel.

Doku werd opgevoed in een liefdevol nest, waar hem niets te kort kwam. “Hij was 5,5 toen hij voor het laatst in Ghana kwam”, vertelt vader David in Het Nieuwsblad. “Toen Jefferson daar wat voetbalde, mocht Jeremy niet meedoen."

"Hij was nog te klein. Razend was hij. Dus beloofde ik hem in te schrijven wanneer we terug in België waren, enkel om hem te kalmeren. Zo startte hij bij Tubantia Borgerhout.”

Daarna ging het naar Beerschot en uiteindelijk Anderlecht. Maar dat was niet zo evident in het begin. “In de ochtend kwamen ze Jeremy halen, ’s avonds brachten ze hem terug. De waarheid was dat het te zwaar bleek. Om zes uur moest hij opstaan, zich wassen en vertrekken."

"’s Avonds was het vaak al negen uur eer hij terug in Antwerpen was. Dan was het eten, slapen en weer vroeg opstaan. Hij liep er moe bij, dat zag ik. Maar hij was graag op Anderlecht. Toen de vraag kwam om hem daar op internaat te laten gaan, konden we dat toch niet weigeren? Dus ging ik dagelijks naar de training kijken, om hem toch maar te zien.”

Mama Belinda had het er wel moeilijk mee. "Ik heb er vaak om gehuild. Een kind laten gaan is hard. Elke dag belde hij me. Dan vroeg ik: ‘Ben je oké?’ Of stuurde ik: ‘Ik mis je.’ Kreeg ik terug: ‘Ik mis je ook mama.’ Nu nog voel ik soms de pijn dat ik hem liet gaan. Normaal had hij nog bij mij moeten blijven."

Johan Walckiers