Anderlecht morst met punten aan Den Dreef: ineens waren alle ideeën en creativiteit weer verdwenen

Anderlecht had kunnen profiteren van het puntenverlies van Genk om dichterbij te sluipen, maar toonde zich in Leuven zeker niet de vlotscorende ploeg van de voorbije weken. Het was bij beide ploegen zoeken naar ideeën en creativiteit. En toch... waren er genoeg kansen.

't Was een vreemde match aan Den Dreef. Na een halfuur hadden we al vrij veel kansen gezien, maar het spel kon amper bekoren. Een paradox? Toch wel, maar het was traag en voorspelbaar allemaal. En toch viel de bal verschillende keren goed voor doelrijpe kansen. 

Na vier minuten had Dolberg al een eerste die hij van dichtbij altijd had moeten afwerken. Het had het Anderlecht zoveel makkelijker gemaakt. Coosemans ranselde een poging van Vlietinck uit zijn doel en zag een schot van Mitrovic recht op zich afkomen. N'Diaye, Amuzu en Dreyer dreigden ook met schoten, maar de afwerking liet te wensen over.

Edozie gemist

Over en weer ging het en niemand die wat tempo in het spel kon krijgen. Echt vreemd! Het was moeilijk er iets meer over te vertellen. De beleving leek niet goed te zitten, zelfs in het uitverkochte King Power-stadion was het eigenlijk veel te stil. 

Anderlecht miste Samuel Edozie, geblesseerd uitgevallen tegen Porto. De winger is iemand die risico in zijn spel legt en acties durft maken. Zo heeft paars-wit er niet veel. Amuzu ging te veel op zoek naar zijn eigen schot en Dreyer... tja. Je voelde zo al dat het van een bevlieging van Stroeykens ging moeten komen als Anderlecht iets wou rapen.

Peper en zout, dat ontbrak. De tweede helft bracht immers hetzelfde als die eerste: veel kansjes, weinig goed voetbal. Op-en-af-voetbal. David Hubert trachtte het op te lossen met Angulo en Verschaeren, maar ook zij hebben niet die splijtende pass of actie in de voeten. Van de Ecuadoraan wordt dat wel verwacht, maar hij kan dat niet inlossen.

Geen Dendoncker

David Hubert haalde alles wat iet of wat aanvallend was van zijn bank in de hoop ergens die geniale touch te vinden, maar het was OH Leuven dat in het laatste kwartier een paar keer dichtbij de winnende treffer was met Ikwuemesi en Balikwisha. 

Verschaeren, Vazquez, Degreef... niemand die echt iets kon forceren of een ploegmaat lanceren. Werk aan de winkel voor David Hubert. Vreemd ook dat Leander Dendoncker er niet op kwam, want het middenveld van paars-wit werkte toch veel beter als Rits hem als kompaan had. Maar hij zal nog sukkelen met de naweeën van zijn blessure. 

Johan Walckiers