De onbekende neef (met heel vreemde achternaam) van Mario Stroeykens passeerde via 'de moeilijke weg' bij Anderlecht: "Mario moest ook vechten tegen dat etiket"

Hebt u al gehoord van Henri Stanic? Nee, wel nochtans voetbalt hij ook en is hij de neef van Anderlecht-speler Mario Stroeykens. Stanic voetbalde zelf ook voor de jeugd van paars-wit, maar speelt nu bij Blazan Youths in... Malta.

Zijn unieke achternaam leidt soms tot verwarring, maar hij legt het met een lach uit: “Mijn moeder is Congolese en mijn vader Togolees. Bij mijn geboorte hadden zij nog geen Belgische nationaliteit. Een advocaat gaf toen zijn eigen naam op, en zo ben ik de enige in de familie die Stanic heet", legt hij uit in Het Nieuwsblad.

Zelfs de Kroatische voetbalbond vroeg zich ooit af of hij Kroatisch bloed had. Als jeugdspeler maakte Stanic deel uit van de Belgische U16-selectie, samen met talenten als Jeremy Doku en Zeno Debast. “Ik speelde één wedstrijd, maar anderen waren beter. Bij Anderlecht werd Zeno al snel gepusht richting de eerste ploeg. Het is mooi om te zien hoe ver hij het geschopt heeft."

"Ik speelde eerst voor de provinciale selecties van Anderlecht, op de Heizel. Als je dan naar Neerpede promoveert, bij de elite, moet je je bewijzen en vechten tegen dat etiket van 'provinciale' . Da's een dingetje op Neerpede. Mario kwam ook van de Heizel en had het ook even moeilijk."

Na zijn tijd bij Anderlecht kwam Stanic via OH Leuven bij Lierse Kempenzonen terecht. Maar daar liep het mis. “Ze zeiden dat er problemen waren met mijn papieren, maar later bleek dat ze die nooit hadden ingediend. Ondertussen namen ze een andere verdediger. Zo zat ik plots zonder club en moest ik maanden wachten op een nieuwe kans.”

Een test in Letland bood uiteindelijk een uitweg. “In Riga arriveerde ik met een gewone jas, terwijl het daar min vijf was en sneeuwde. Vervolgens moest ik drie uur op een bus naar Liepaja. Ik dacht: waar ben ik terechtgekomen? Maar na een weekje mocht ik tekenen voor twee jaar.”

Vandaag speelt Stanic op Malta en kijkt hij nuchter terug op zijn parcours. “Van provinciaal naar de elite bij Anderlecht, en nu als prof in het buitenland: het was nooit eenvoudig, maar ik ben dankbaar voor wat ik heb bereikt.”

Johan Walckiers