Jan Vertonghen lucht zijn hart na lijdensweg die maar blijft duren: "Doorgaan? Ze zijn mij hier boven signalen aan het sturen precies"

Jan Vertonghen hadden we de voorbije zes maanden enkel in de vlucht eens zien passeren. Maar de verdediger van Anderlecht won vrijdag de Vlaamse Reus, een bekroning voor de Vlaamse persoonlijkheid van het jaar. Voor die gelegenheid wou hij het ook hebben over de lijdensweg die zijn seizoen al was.

De Heilig Hart Kerk in Aalst, een ontwijde kerk die voor de gelegenheid dienst deed als feestzaal. Jan Vertonghen stapte mankend de trappen op. Toch alweer wat positiever dan vorige week zaterdag, toen hij net voor zijn comeback zijn enkel omsloeg en de ligamenten scheurde.

"Ik kan al in een rechte lijn stappen en de ergste pijn is voorbij", vertelde hij met een voorzichtige grijns. "Alles is nu zo goed als het kan zijn, en hopelijk blijven er geen tegenslagen meer komen."

Ik dacht het ergste, want ik voelde iets knappen

Vertonghen kent een pechjaar. Na maanden sukkelen met de achillespezen was dit alvast een nieuwe zware klap. "Op de allereerste training na de winterstop voelde ik me eigenlijk supergoed. Ik had al groepstrainingen gedaan, en het voelde als een overwinning om voor de winterstop weer deel uit te maken van de groep."

"Maar toen, op de eerste trainingsdag na de winterstop, ging het mis. Alles ging goed, tot ik bij een richtingsverandering bleef hangen en mijn voet vast kwam te zitten. Op dat moment voelde ik iets knappen, en ik zag meteen het ergste voor me. Er werd eerst gesproken over een operatie, maar dat bleek gelukkig niet nodig. Ik kreeg berichten dat het zes tot acht weken zou duren, maar nu, na zes dagen, voel ik al geen pijn meer."

Vertonghen hoopt dus sneller terug te zijn, maar realistisch gezien mogen we hem pas topfit verwachten tegen de play-offs. "Het is pure pech. Ik heb vaak enkelblessures gehad, maar een scheur in de ligamenten was al geleden van 2017. Dat was wel even lastig. Die achillespees voel ik nu niet meer, want ik ben zo gefocust op die enkel."

"Al compenseerde ik wel door op mijn rechterbeen te hinkelen en dat bracht nieuwe last mee. Maar ik vertikte het om in een rolstoel te gaan zitten. Deze blessure is gelukkig makkelijker te verwerken dan die achillespeesblessure. Bij die blessure had ik zeven, acht, misschien wel negen terugvallen. Dat maakte het zwaar. Ik had toen moeite om de balans te vinden tussen aanwezig zijn bij de groep en mijn rol als aanvoerder te vervullen. Nu weet ik wanneer ik terug zal zijn."

Anderlecht gaf me het gevoel dat ze op me aan het wachten waren... Ik ervaarde dat als druk

Een mindere voetballiefhebber had er al de brui aan gegeven op zijn bijna 38ste, maar zo denkt Vertonghen niet. "Het seizoen is nog altijd lang, en ik heb het gevoel dat ik nog goede play-offs kan spelen. Maar ja, ik heb wel gedacht aan stoppen. Als je elke keer een terugslag krijgt... Makkelijk is dat niet."

"Ik gaf mezelf tot de winterstop om te kijken of de pijn beter werd. Als dat niet zo was geweest, had ik tijdens de vakantie echt moeten nadenken over mijn toekomst. Iedereen bij de club leeft heel erg met me mee, en ze geven me het gevoel dat ze op me wachten. Dat was soms moeilijk, want ik ervaarde dat als druk. Als je dan telkens een terugslag krijgt, wordt het mentaal zwaar. Ik moest er af en toe afstand van nemen, want het werkte op mijn gemoedsrust dat ik steeds iets negatiefs moest antwoorden als ze vroegen hoe het ging."

Ik neig naar stoppen, want ze geven me precies signalen... Maar ik ben nog zo graag voetballer

En nu? Sowieso de carrière afsluiten na dit seizoen? Zo zeker is hij daar nog niet van. "Ik ben nog altijd heel graag voetballer. Als ik dit jaar driekwart van de wedstrijden had kunnen spelen, was het makkelijker geweest om de vraag te beantwoorden of ik volgend seizoen doorga."

"Nu twijfel ik daar sterk over, maar ik heb de beslissing nog niet genomen. Als ik nu zes maanden top had kunnen presteren, had ik misschien gedacht: 'Waarom niet?' Maar nu lijkt het alsof ze me proberen duidelijk te maken dat het tijd is om te stoppen. Ik krijg die prijs hier ook in een kerk hé..."

"Ik wil mijn carrière afsluiten met het gevoel dat ik echt iets betekend heb voor mijn ploeggenoten en mijn club. De wedstrijd tegen Beerschot had ik zo graag willen spelen. Dat is een speciale wedstrijd voor mij en had de perfecte comeback geweest. Mats Rits had me zelfs een tweede kans gegeven door Beerschot te trekken, omdat ik in oktober ook al niet mee kon doen. Het had een perfecte afsluiter kunnen zijn."

Vertonghen tekende nog een goed contract vorige zomer, maar we kennen hem: niet kunnen spelen vreet aan hem. "Ik vind het verschrikkelijk dat ik niks kan betekenen op het veld. Gelukkig hebben Fredberg en Vandenhaute me een prestatiegericht contract gegeven, en ik probeer mijn loon op andere manieren te verantwoorden. Natuurlijk heb ik ook het recht om geblesseerd te zijn, maar ik wil er gewoon nog zo graag staan voor mijn ploeggenoten en de club."

Johan Walckiers