Coosemans toonde ontgoocheling en maakte Hubert iets duidelijk voor de match: "Ze hadden het me verboden"

Colin Coosemans maakte tegen Antwerp zijn comeback onder de lat bij Anderlecht, nadat hij ondermeer de wedstrijden tegen Hoffenheim en AA Gent had moeten missen. De doelman had nochtans zelf aangedrongen om te spelen, maar werd door de medische en sportieve staf aan de kant gehouden.

Hoe was het tegen Gent en Hoffenheim afgelopen als Coosemans in doel had gestaan? We zullen het nooit weten, maar Coosemans wou er eigenlijk absoluut spelen ondanks wat last aan de hamstrings. Tegen Antwerp was er echter geen houden aan. “Ik was nog niet op 100%, maar ik heb geforceerd om te spelen. Ik wilde er absoluut bij zijn", gaf hij toe.

De ervaren doelman was opgelucht na de kwalificatie voor de bekerfinale. “Dit ticket was enorm belangrijk", verklaarde hij. “Het was zeker niet onze mooiste wedstrijd, maar het is altijd moeilijk om naar Antwerp te komen. We hebben afgezien in de eerste helft, maar we reageerden goed na hun openingsdoelpunt.” 

Toch maakte Anderlecht het zichzelf opnieuw moeilijk door in de tweede helft een tegendoelpunt te slikken, ondanks een numerieke meerderheid. “We moeten slimmer zijn in zulke situaties", analyseerde Coosemans. “Maar opnieuw reageerden we snel en kwamen we langszij.” 

Ondanks een druk programma vreest Coosemans niet voor overbelasting. “We nemen het wedstrijd per wedstrijd,” benadrukte hij. “We zijn nog op drie fronten actief en willen niets opgeven. Nu moeten we de focus verleggen naar de competitie. Het is belangrijk om in een sterke positie de play-offs in te gaan.”

De doelman had naar eigen zeggen ook graag tegen Hoffenheim gespeeld, maar kreeg daar geen toestemming voor. “Ik had al eerder willen terugkeren, maar men heeft het mij verboden", zei hij daarover. “Deze keer heb ik echt aangedrongen, want sommige matchen zijn nog belangrijker dan andere.”

Uiteindelijk kreeg hij tegen Antwerp zijn zin en stond hij opnieuw in doel.“We mogen niets laten liggen. Deze finale halen is een grote stap, maar er wacht ons nog veel werk.”

Johan Walckiers