Verhaeghe komt terug op interactie met Visser én moment dat hij in tranen stond na match tegen Anderlecht: "Ik blijf erbij"

Zijn betrokkenheid in het voetbal hebben Bart Verhaeghe al veel emoties bezorgd. Van in tranen staan na een bekerwinst tegen Anderlecht tot uitvliegen tegen Lawrence Visser na Club - Standard.

De voorzitter van Club Brugge komt in Het Laatste Nieuws nog eens terug op het bewuste moment, toen hij Visser in de catacomben stond op te wachten. "Ik blijf erbij dat ik toen inhoudelijk niks verkeerd heb gezegd", onderstreept Verhaeghe nog een keer. "Ik heb ook geen scheldwoorden gebruikt. Maar ik had dat niet moeten doen. Het was verkeerd."

Het besef dat dit een foute actie was, is echt wel tot hem doorgedrongen, benadrukt Verhaeghe. "Ik weet dat. Vandaar dat ik me ook geëxcuseerd heb en mijn straf aanvaard. Ook al heb ik niemand pijn gedaan." Dat laatste voegt hij er dan toch nog eens aan toe, om duidelijk te maken dat het een verbaal statement was en geen fysiek incident.

Verhaeghe ooit met tranen in de ogen na bekerwinst

Emotie maakt alleszins deel uit van het voetbal. Het is inmiddels reeds tien jaar geleden dat Bart Verhaeghe met de tranen in zijn ogen voor de tv-camera stond, na de bekerwinst tegen Anderlecht. Verhaeghe droeg die trofee op aan zijn overleden vader. "Mijn vader had een ander karakter, maar met ouder worden lijk ik wel steeds meer op hem", stelt de sterke man van blauw-zwart vast.

Hij heeft geen moeite om zich daar eerlijk over uit te laten. "Ik merk dat aan kleine dingen. Hoe ik alles goed bijhoud, alles klasseer. Hoe ik mijn bureau steeds spic en span achterlaat. Dat doet me aan mijn vader denken. Hij was ook zo. Tegelijk herken ik mezelf soms in mijn kinderen. Hun gebetenheid om vragen te durven stellen in een meeting, doet me glimlachen."

Veel prijzen gevierd met Club in laatste tien jaar

Zijn familie is nog altijd ontzettend belangrijk voor Bart Verhaeghe, net zoals zijn sportieve familie bij Club Brugge. In de afgelopen tien jaar zijn er alleszins al heel wat prijzen bijgekomen.  

Kevin Vanbuggenhout