Oppermachtig Club Brugge met sprekend gemak voorbij soms tragikomisch Anderlecht: dit heeft niets meer met de trainer te maken

De conclusie die we nogmaals moeten trekken: Anderlecht heeft in de verste verte niet de kwaliteit om met dit Club Brugge te concurreren. Dat werd op de eerste speeldag van de play-offs nog eens pijnlijk duidelijk voor de Brusselaars. Blauw-zwart stak er met kop en schouders bovenuit.

Club Brugge begon met zowel Jutgla als Nilsson in de basis omdat Talbi nog niet helemaal fit was. Een voetnoot in het hele matchgebeuren, want de opstelling van Besnik Hasi was heel wat opvallender te noemen. 

Vreemde opstelling Hasi

Ook met drie achteraan (Simic, Hey en N'Diaye), maar met Angulo wel als rechter wingback. De bedoeling was om zowel hem als Augustinsson aan de andere kant te lanceren, maar in realiteit moesten ze beiden als echte backs gaan spelen. Club Brugge pinde Anderlecht simpel vast op de eigen helft.

Het duurde meer dan 25 minuten vooraleer Dolberg - ook verrassend in de basis - een eerste schot kon nemen. Een kans konden we het zelfs niet noemen. En Club, dat had er al een korf bij elkaar gevoetbald. Nilsson met een kopbal net gered door Coosemans, Jutgla over, Jashari op Coosemans, Tzolis overgeduwd door Coosemans...

Het was gewoon eenrichtingsvoetbal. Besnik Hasi had offensief voetbal beloofd, maar zelfs met een vergrootglas zagen we geen aanvallende intenties. Anderlecht kroop gewoon achteruit. Van dat beloofde lef was ook al niet veel te zien. Het verschil in klasse en grinta was vooral op het middenveld te zien. Anderlecht raakte één keer de bal in de zestien van Club. 

Drie wissels bij de rust

Club was heer en meester en kreeg tien minuten voor de rust dan toch zijn oververdiende voorsprong te pakken. Tzolis snoepte een zwakke Hazard de bal af en de Griek liet Coosemans kansloos. Tja, het was al lang duidelijk dat ook de tactiek van Hasi geen effect had op Club, dat deed wat het wou.

Ze leken wel met twee man meer op het veld te staan, zo makkelijk combineerden ze en zo makkelijk zetten ze Anderlecht onder druk. Dat had echter ook veel met de zwakte van paars-wit te zien. Een pass over 10 meter bleek voor velen te moeilijk. 

Hasi voerde bij de rust drie wissels door: Stroeykens, Simic en Augustinsson moesten plaats ruimen voor Edozie, Huerta en Adryelson. Het spelbeeld veranderde wel niet. Bijwijlen was het bij het aanzien van het spel van Anderlecht twijfelen of het nu een comedie of tragedie was. De passes die er gegeven werden... Daarvoor is die aap-emoji met de handen voor de ogen uitgevonden.

In een maand tijd gaat dit Anderlecht niet ineens de beker winnen

Dat de 2-0 zolang uitbleef, had veel te maken met Coosemans en povere afwerking. Maar een minuutje of twee nadat Romeo Vermant het veld opkwam, kwam de dubbele score wel op het bord. Na een schot van Vanaken duwde Coosemans de bal in de voeten van Vermant en die scoorde makkelijk.

Zoals Club het de hele match lang eigenlijk makkelijk had met dit Anderlecht. Dit ligt al lang niet meer aan de trainer, maar aan de individuele kwaliteit van de spelers. Ze kunnen gewoon niet uitvoeren wat een coach van hen vraagt. We denken niet dat Club nu schrik heeft gekregen voor de bekerfinale... Integendeel, er zal een wonder moeten gebeuren tegen 4 mei wil paars-wit aanspraak maken op die trofee.

Johan Walckiers