Van hoogtepunten met Union naar drie opeenvolgende mislukkingen: is het gedaan voor Felice Mazzu?

Wat moest gebeuren, is gebeurd: Felice Mazzù heeft de deur bij Sint-Truiden achter zich dicht geslagen nadat ze de Europe Playoffs hebben gemist en zwaar verloren hebben in de Relegation Play-offs tegen Kortrijk. Drie mislukkingen, min of meer relatief, op een rij: en nu?

Felice Mazzù is niet langer de coach van Sint-Truiden. Een harde mislukking voor de Charleroi-man, die in Limburg een familiale club had gevonden die overeenkwam met zijn waarden, waar hij bovendien beschikte over een team dat absoluut niet was voorbestemd om te degraderen, maar wel om hoger te mikken.

Een STVV niet voor degradatie

Misschien was dat wel het probleem: te getalenteerd, samengesteld uit sterke persoonlijkheden, slaagde dit STVV er nooit in om zichzelf te dwingen in de laatste rechte lijn. Geloven dat Didier Lamkel Ze iets anders kon brengen dan instabiliteit was slechts een van de fouten van de club, en van Mazzù die waarschijnlijk in het begeleiden van de Kameroener energie heeft gestoken die elders nuttiger had kunnen zijn.

Hebben de methoden van Mazzù ook hun grenzen gevonden in Stayen? Hebben we daar het falen van een trainer of van een club gezien? Moeilijk te zeggen, en dat is eigenlijk al een tijdje het geval.

Anderlecht, de oorspronkelijke zonde

Want de ondergang van Felice Mazzù begon op 31 mei 2022, toen hij zonder veel voorbereiding Vincent Kompany verving als coach van Anderlecht. Een benoeming waarbij het woord "mislukking" met hoofdletters op het voorhoofd geschreven stond: het opvolgen van een icoon als Kompany, in een club met zo'n ongeschikte stijl voor die van Mazzù, en dan nog een zo chaotisch Anderlecht?

Natuurlijk, zoals Felice sindsdien heeft gezegd: je weigert Anderlecht niet. Eigenlijk weigerde je het Anderlecht van 15-20 jaar geleden niet, maar waarschijnlijk zou je het Anderlecht van 2022, zelfs van 2025, moeten weigeren, en dat besefte Mazzù pas nadat hij in de appel had gebeten. Te laat: de val was begonnen. En ze zette zich voort toen hij, geraakt in zijn liefde voor Charleroi, na zijn ontslag bij Anderlecht niet de nodige tijd nam en in een moeilijke situatie ook bij de Zebra's terugkeerde.

En nu? De opties van Mazzù

Als we in de schoenen van Felice Mazzù zouden staan, zouden we doen wat hij waarschijnlijk had moeten doen na Anderlecht: een echte lange pauze nemen, een tijd van reflectie en mentale rust. De theorie van het moeten opstaan en doorgaan na een val is niet altijd geldig. Een bokser die K.O. is gegaan, krijgt verplicht medisch verlof: Mazzù is drie keer achter elkaar neergehaald.

Maar wanneer de tijd komt om weer op het zadel te klimmen, wat dan? Geen zorgen op dat vlak: de Belgische voetbalkaravaan draait nog steeds op volle toeren, en de opties zullen er zijn. Het is afwachten of het weer in 1A zal zijn, of dat hij deze keer een stap terug zal moeten zetten. Veel clubs uit 1ACFF of zelfs de Challenger Pro League zouden kunnen profiteren van zijn kwaliteiten om het plezier dicht bij huis terug te vinden.

De Serie B of Serie C, waarover hij al gedroomd heeft? "That ship has sailed", zoals het gezegde gaat. Niet zozeer sportief, maar omdat Mazzù zelf misschien niet meer per se in het buitenland wil werken en liever dicht bij zijn familie, vooral bij zijn vader, wil blijven.

De onverwachte optie blijft: de bond, die momenteel aan het herstructureren is, zou misschien kunnen profiteren van de kwaliteiten van Mazzù, met name op menselijk vlak, om jonge spelers te begeleiden. Een beetje zoals Jacky Mathijssen, die na zijn tijd in de Pro League uiteindelijk de U21 ging coachen. De droom van de Rode Duivels is ver weg, maar het zou een waardevol alternatief zijn.

Johan Walckiers