Marc Degryse looft het strijdplan van Union tegen Genk, zelfs hoe ze Karetsas aanpakten: "Op een gecontroleerde manier"

Na de 1-2-zege van Union op het veld van Genk is analist Marc Degryse onder de indruk. In HLN denkt hij dat de Brusselaars zich momenteel zelfs "onoverwinnelijk wanen". "Union is in de winning mood en dat straalt de ploeg ook uit."

Volgens Degryse moet het een frustrerende namiddag geweest zijn voor Genk-trainer Thorsten Fink. “De voetballiefhebber in hem moet zich geërgerd hebben aan hoe Union zich presenteerde: een ploeg die vooral probeert het spel van de tegenstander te ontregelen en dan loert op fouten. Geen schoonheidsprijzen, maar wel bijzonder efficiënt.”

In het openingskwartier werd Genk-youngster Karetsas voortdurend aangepakt. “Ik dacht zelfs even dat het uit de hand zou lopen", zegt Degryse. “Maar zelfs dat heeft Union perfect onder controle. Ze kruipen op een gecontroleerde manier onder de huid van hun tegenstander. Zelfs een bal die vanop de bank op het veld werd gegooid terwijl het spel liep, lijkt onderdeel van dat plan.”

Degryse looft ook het strijdplan van coach Pocognoli. “Met drie centrale verdedigers en daarvoor een stevig trio op het middenveld — Sadiki, Vanhoutte en Van de Perre — die hun tegenstanders constant opjagen. De flanken, met Niang en Khalaili, werkten zich te pletter, en voorin hielden Promise en Ivanovic voortdurend druk. Het was één blok, één machine.”

Dat hele collectief maakte volgens Degryse dat Genk nooit zijn vertrouwde spel kon brengen. “Het was geen mooie wedstrijd, maar Union dwong exact af wat het wou: Genk raakte gefrustreerd en kwam pas diep in blessuretijd tot een kans. Union stond daar als een leger dat geen duimbreed week.”

Degryse merkt tot slot op dat Union dit jaar het omgekeerde beleeft van vorig seizoen. “Toen begonnen ze slap aan de play-offs, nu zitten ze in topvorm. Het is aan Club Brugge deze week om te kijken of ze die machine kunnen doen haperen. Genk? Dat moet niet alleen fysiek, maar ook mentaal herstellen. Vooral Karetsas, die nog niet klaar lijkt voor deze intensiteit.”

Johan Walckiers