Genk gaat dankzij twee wereldgoals met de drie punten lopen in het Lotto Park, Anderlecht krijgt alweer mokerslag

Genk leek punten te laten liggen in het Lotto Park. Na een geweldige 0-1 van Kayembe maakte Anderlecht laat in de tweede helft gelijk dankzij een kopbal van Huerta. Maar dat was buiten El Ouahdi gerekend, die met een fantastische schicht Genk de drie punten bezorgde.

De spanning viel van de gezichten van de Anderlecht-spelers af te lezen bij het afstappen van de bus. Om het contrast even mee te geven: in de kleedkamer van Genk galmde loeiharde ambiancemuziek voor de opwarming. De Limburgers zitten in zo'n flow waarbij ze vooraf al weten dat het wel zal lukken.

Anderlecht begint goed, wereldgoal Kayembe

Al moesten ze de eerste 25 minuten vooral het spel ondergaan. Anderlecht speelde zowaar één van zijn beste halfuren van het seizoen, met al na een minuutje een grote kans voor Dolberg. Het ging eindelijk eens vooruit bij paars-wit: snel inspelen, ruimte zoeken en er was vooraan veel beweging.

Het deed de fans het beste verhopen, maar in minuut 33 kregen ze een koude douche. Angulo - tot dan toe heel sterk - kwam niet snel genoeg terug en Bonsu Baah kon afleggen naar de volledig vrijstaande Kayembe. Die maakte één van zijn mooiste goals uit zijn carrière door de bal in de verste kruising te deponeren: 0-1.

Dat is met wat we bedoelden met 'Genk weet dat het goed komt'. Dat dwing je ook af door geduld en zelfvertrouwen. Want ondanks die goeie periode had Anderlecht enkel die kans voor Dolberg. Genk, dat was gevaarlijk elke keer het aan de zestien kwam. 

Anderlecht kreeg maar geen kans bij elkaar gevoetbald

Hey werd er zo een drietal keer pijnlijk afgelopen door Tolu. Karetsas gaf soms voetballes. En Adedeji-Sternberg was een gesel met zijn snelheid en balvastheid. Een topteam maakt zijn kansen af, zelfs als het de linksachter is die een wereldgoal moet scoren. 

De tweede helft was van beide ploegen van een veel minder kaliber. Anderlecht tikte de bal soms eindeloos lang rond zonder gevaarlijk te worden. Ze kwamen zelfs niet in de buurt van Penders, terwijl Hasi zich aan de zijlijn mateloos frustreerde dat er moest vooruit gespeeld worden.

En Genk, dat speelde in een zetel. Het liet Anderlecht komen en rekende op de counter of een foutje - wat zeker geen slechte tactiek was - van de paars-witte verdediging. Zo kreeg Bonsu Baah wel een grote kans, maar hij plaatste de bal voorbij de tweede paal.

Besnik Hasi voerde na het uur vier wissels door en dat rendeerde. Het systeem werd veranderd: viermansverdediging, viermansmiddenveld en twee aanvallers. Een kwartier voor tijd gooide Leoni een corner voor doel en Huerta zette er zijn krullenbol tegen. Penders grabbelde in het ijle en het stond 1-1. Daar had de doelman beter op kunnen doen.

Afgelopen? Zeker niet! Toen Edozie immers heel dom centraal terugkopte in zijn eigen zestien, werd de bal afgelegd voor  El Ouahdi. De rechtsachter haalde zijn moker boven en trok een schicht die zelfs Courtois niet had gepakt. Wat een doelpunt! En uiteindelijk ook de beslissende treffer.

Johan Walckiers